Het wonderbaarlijke feit dat je een lijn op een papier kan zetten en dat dat dan iets wordt, heb ik altijd al erg leuk gevonden. Van een grappig klein tekeningetje tot een ontroerend mooie ets van Rembrandt, het begint allemaal met een lijn (of een kleur, of een vorm). Maar dat je tekenen ook serieus kan nemen als beroep, en dat ik dat misschien wel zou willen, dat drong pas erg laat tot me door. Het voordeel daarvan is dat ik me op allerlei gebieden heb ontwikkeld, voordat ik me meer op tekenen ging richten. Ik heb bijvoorbeeld film gestudeerd, heb me veel beziggehouden met storyboard en spanningsopbouw en ben video-editor geweest. Ik ben kunstdocent en geef al dertien jaar les aan alle leeftijden. Ik coach met veel plezier jongeren en ik heb vorig jaar mijn master illustratie afgerond.

Een rijke achtergrond dus – maar illustratie vind ik het allerleukste. Ik houd erg van een mooie wisselwerking tussen woorden en een tekening. Het illustreren van kinderboeken (boeken voor alle leeftijden eigenlijk) is voor mij een manier om me met alle aspecten van tekenen en schilderen bezig te houden, en een verhaal te vertellen met mijn beelden. Ik probeer met mijn tekeningen tegelijkertijd lichtheid en ‘diepte’ te bereiken en vind het leuk als het me lukt iets ontroerends of grappigs te tekenen, liefst zo spontaan mogelijk. Als ik de atmosfeer van een plek, het gevoel ervan en het personage daarin als uniek individu kan weergeven, ben ik op mijn best. Mijn inspiratiebronnen zijn Quentin Blake (wat mij betreft de superster van illustratie), Marit Törnqvist, Shaun Tan, Isabella Arsenault, Alexis Deacon, Jim Kay, Ernest Shepard (Winnie de Poeh!), Marc Chagall, Edward Hopper en vele anderen.

https://xandraschipperheijn.nl/